برگزاری کارگاه نمایشنامه‌نویسی، در حاشیه سی و چهارمین جشنواره تئاتر خراسان رضوی (رضوان) جمعه ۱۸ آبان، آزمون جامع فیلم‌سازی و عکاسی انجمن سینمای جوان برگزار می‌شود پیام تسلیت قالیباف به داود میرباقری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در ایستگاه پایانی + اسامی برگزیدگان لوکوموتیوران سینمای انقلاب | یادی از «امیر قویدل» هنرمند مشهدی، به بهانه پانزدهمین سالروز درگذشتش نگاهی به نمایش‌های خیابانی و صحنه‌ای سی وچهارمین جشنواره تئاتر استانی خراسان رضوی (رضوان) جزئیات بخش ادبیات جشنواره هنر‌های شهری مشهد ۱۴۰۴ اعلام شد محمدجعفر یاحقی: زبان فارسی می‌تواند دریچه ارتباط ما با دنیا باشد حماسه ملی ایرانیان از نگاه یک ژاپنی | درباره کتاب «از شفاهی تا کتبی» از کومیکو یاماموتو ویژه‌برنامه‌های تلویزیون در سالروز میلاد حضرت زینب (س) و روز پرستار + زمان پخش پخش آنلاین «خون گرم» هم‌زمان با روز پرستار صفحه نخست روزنامه‌های کشور - پنجشنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۳ «داوود میرباقری»، کارگردان سریال سلمان فارسی، عزادار شد «منوچهر شاهسواری» دبیر جشنواره فیلم فجر شد | تفکیک بخش ملی و بین‌المللی «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» مینی‌سریال می‌شود داوران ۲ بخش صحنه‌ای و خیابانی جشنواره تئاتر استانی خراسان رضوی (رضوان) معرفی شدند فیلم‌های آخر هفته تلویزیون (۱۷ و ۱۸ آبان ماه ۱۴۰۳) + خلاصه داستان و زمان پخش رونمایی از مجموعه شعر «عینک فوتوکروم» محبوبه راد در مشهد شب شعر طنز «حدیث قند» در مشهد برگزار شد
سرخط خبرها

حکایت راه پرپیچ وخم و صفحه کلاچ‌های ساییده

  • کد خبر: ۱۲۸۸۵۲
  • ۱۸ مهر ۱۴۰۱ - ۱۲:۲۲
حکایت راه پرپیچ وخم و صفحه کلاچ‌های ساییده
امید مهدی نژاد - شاعر و نویسنده

سال‌ها پیش گوساله بازیگوشی به همراه پدر و مادر گاوش در دهکده‌ای واقع در بیشه‌ای دور زندگی می‌کردند.

پدر گوساله به کار باربری و مادرش به کار شیردهی اشتغال داشت و خودش از آنجا که هنوز به سن قانونی کار نرسیده بود روز‌ها به گشت و گذار در بیشه می‌پرداخت و شب‌ها هم مثل بقیه می‌خوابید.

گوساله بازیگوش یک روز تصمیم گرفت تا انتهای بیشه برود و از آن عبور کند و به آن طرفش برسد. پس با تلاش فراوان از میان بوته‌ها و درختچه‌ها راه پرپیچ وخمی باز کرد و به آن طرف بیشه رسید و متوجه این حقیقت شد که آن طرف بیشه هم مثل این طرف بیشه است. نزدیک غروب پدر و مادر گوساله و صاحبشان که متوجه جای خالی گوساله شده بودند دنبال او گشتند و از راه پرپیچ وخمی که گوساله باز کرده بود به آن طرف بیشه رسیدند و از همان راه گوساله را به دهکده برگرداندند.

فردای آن روز سگی که از آنجا می‌گذشت از همان راه عبور کرد. مدتی بعد چوپانی به همراه گله اش از طریق همان راه پرپیچ وخم از آن طرف بیشه به این طرف بیشه آمد. مدتی بعد رهگذرانی که قصد عبور از آن سوی بیشه به این سوی بیشه یا از این سوی بیشه به آن سوی بیشه را داشتند در حالی که به باعث و بانی آن راه پرپیچ وخم و غیراستاندارد فحش می‌دادند از همان راه استفاده کردند.

پس از مدتی آن راه به راه اصلی تبدیل شد مدتی بعد با طرح گسترش و نوسازی بافت روستایی به جاده اصلی روستا تبدیل شد و مدتی بعدتر با طرح تبدیل روستا به شهر به خیابان اصلی شهر مبدل شد.

سال‌ها اتومبیل‌ها با زحمت و نیم کلاچ بسیار سربالایی‌ها و سرپایینی‌ها و پیچ وخم‌های متعدد آن جاده را طی می‌کردند و دیسک و صفحه شان به خاک فنا می‌رفت و هیچ کس نمی‌توانست راه جدیدی طراحی کند، زیرا این کار نیازمند تملک بافت مسکونی اطراف و تغییر کاربری و تخریب آن‌ها بود و شهرداری توانایی تأمین هزینه این کار را نداشت و در تمام این مدت بیشه پیر و خردمند ـ که در ادامه به روستای پیر و خردمند و در ادامه به شهر پیر و خردمند تبدیل شده بود ـ به سختی‌هایی که انسان‌ها برای عبور از این راه پرپیچ وخم و غیراستاندارد تحمل می‌کردند نگاه می‌کرد و در دلش قارقار می‌خندید که این بیچاره‌ها دوست دارند راهی را با زحمت و دشواری و فحش بسیار طی کنند، اما یک بار از خودشان نپرسند آیا راه بهتری وجود دارد یا نه و اگر هم می‌پرسند دیر بپرسند. آری، بیشه پیر و خردمند واقعا مرض داشت.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->